नेपाली गाँउ खाने कथाहरू

नेपाली गाँउ खाने कथाहरू

उल्टो सुल्टो एउटै हुन्छ पांच अक्षरको नाम, चड्दो बैंशको को झल्को दिन्छ गर्दा अर्थज्ञान ।

नवजीवन

खुट्टा काटी रुख चढी ।

जुत्ता फुकालेर रुख चढेको

आँखा झिमिक्क झिम्क्यायो कि पेट भित्रै निम्त्यायो ।

क्यामरा

गहतकोसे घोप्टि गाई, वनमा चरी भोकै आइ ।

हँसिया

चाँदीको ठेकी, सुनको खोल ।

केरा

कान समाती माथि उठायो चट्ट आगो लायो, कान समाती तल ल्यायो रात लाई दिन बनायो ।

लालटिन

गोडा छैनन् टाढा जान्छ, मुख छैन कुरा गर्छ ।

चिठी

आकाशमा हिड्ने गर्छ आकाशमै घर, बिहान हुन्छ एकातिर साँझ अन्तै सर ।

सुर्य

चम्कन्छ तारा होइन, मोतिजस्तो छ मोति होइन, टिप्ता खेरि बिलाउँछ फुस्सा होइन ।

कर्कलाको पानीको थोपा

अक्षर छ किताब होइन, गोलो छ इनार होइन, संसार डुल्छ खुट्टा छैन ।

पैसा

आफु भने निर्जीव हो आकार चार पाटो, हिसाब गर्न थाल्यो भने मानिस भन्दा टाठो ।

क्यालकुलेटर

आई गुजी पाई गुजी, पानी देखि डराई गुजी ।

जुत्ता

आई बुढी मचिदै, गइ बुढी थचिदै ।

पिङ

अघि म हरियो थिएँ पछि भएँ राती, यै वैरीका फेला परेँ कागजस्ती काली ।

चुक

एक मुलका दस धारा ।

हजारी

उँधोबाट हाँस आयो , एक मुठी घाँस ल्यायो ।

मुला

उँधोबाट हाँस आयो , एक मुठी घाँस ल्यायो ।

मुला

चरा होइन उड्छ, बत्ति होइन बल्छ ।

जुनकिरी

उँधो टिङ्-रिङ्ङ्, उँभो जिङ्-रिङ्ङ् ।

गहुँ

एउटा चरीका तिन वोटा पंख ।

बिजुलीको पंखा

आमा को पेटमा छोरि चलि रहन्छे ।

ताल्चा मारेको